11 Ara 2007

BERGAMA'DA O İLK AŞK

Eski sütûnlu caddeyi tırmanıyor
ağaçlıklı yoldan, tepede Asklepion’a
varıyor, virankapısında Buraya
Ölüm Giremez! yazan eskiden.

Belki de bu kapının eskiden olduğu yerde,
süslenmiş develerle poz veriyor şimdi,
nereli olduklarını kestiremediği
gülücüklerle genç, güzel kızlar.

Her kalıtın önünde asılı levhaları
okuyor dikkatle, bir de
hiç inanmasa da mermer havuza
bozuk para atıyor bir dilek tutup.

Bir kemerin altından usulca geçerken o,
aşağıda günebakanlar eğilip selamlıyor
ayı güneş henüz batmamışken,
kızarmış narların tam çatlama zamanı.

Çamlar meltem üflüyor seyrelmiş uzun
sakalına görmüş geçirmiş durmuş
adamın, söylencelere inandığı
vakitler çok eskilerde kalmış,

biliyor hiçbir uykunun yarasını
iyileştirmeyeceğini ve hiçbir tanrının,
hâlâ Bergama’da yaşayan o kadın
kadar asla sevilemeyeceğini.



Hiç yorum yok: