BOŞGÜN

kasa yokmuş bugün,
sobayı tutuşturmak için
ihtiyaç duyduğum, tombul manavda.
Köfteci Cemal Abi aldı dedi.

Karşıdaki güzellik salonunun
güzel kalfası camekandan
yine bana gülümsedi
bir leydi edasıyla.

Eski sevgilimin hediyesi
deri çantamın derisini çaldığı için
nefret ettiğim tamirci,
yine dükkanının kapısında.

Sevdiğim siyah beyaz kedi
küçük tuhafiyecinin yanındaki
telefon kulübesinin
üzerinde uyuyakalmış yine.

Her şey yerli yerinde sokağımda
bu pazar sabahı da aynı saatte,
gazetem ayrılmış, sofut diye alayla sattığı
sigaram da var bakkalımda.

Nasılsa yolunda her şey ama
yaşıyorum o duyguyu yine, kafam karışık:
Hangi gün vardır ki akşam olmadık?